گلرخ
من تا جایی که توان و روانم ظرفیت داشت، تلاش کردم، اما چه چاره با بخت گمراه!!! هیچ پل نیمه ویرانی هم نمونده، همه ویران هستند. باید بپذیرم که چو تخته پاره بر موج..
+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و نهم فروردین ۱۴۰۳ ساعت 11:5 توسط زهرا
|